محصولات

هیدروکربن سبک

به عنوان سوخت در موتورهای احتراق داخلی اشتعال جرقه ای از نوع متقابل (چهار زمانه)

به عنوان سوخت، استخراج کننده یا رقیق کننده برای روغن های ضروری، حلال برای چسب های لاستیکی، پاک کننده برای ابزارهای دقیق، عامل پرداخت کاری چرم مصنوعی.

هیدروکربن سنگین

عمدتا به عنوان سوخت موتورهای دیزل مورد استفاده قرار می گیرد با فرمولاسیون های مختلف، جهت سوخت در کوره ها، مشعل ها و موتورهای دیزل.

نفتا (low sulfur)

به عنوان حلال در صنعت رنگ و لاک الکل؛ داروی ضد تحریک

به عنوان یک حلال برای صیقل دهنده ها یا آب بندی برای چوب / مبلمان، تمیز کردن ترمز و روتور خودرو، تمیز کردن مخزن سوخت و نقاشی.

متیل استات

متیل استات مایعی خنثی، بی رنگ با بویی ملایم شبیه استر می باشد. متیل استات با حلالهای آلی قابل امتزاج است. قابلیت حل آن در آب در ℃20 ، 25٪ وزنی است در حالی که آن فقط 8٪ وزنی از آب را  در همان دما جذب می کند. آزئوتروپ تشکیل شده با آب در ℃56.4 می جوشد و دارای 3.5٪ آب می باشد.

قدرت حلال:

متیل استات یک حلال عالی برای رزینهای نیتروسلولز و سلولز استات، سلولز اترها، سلولوئید، موویلیت (پلی وینیل استات) ، تعداد زیادی از رزین های دیگر و نرم کننده ها و اکثر روغنهای نفتی و چربی ها می باشد.

کاربردها:

متیل استات یکی از فرارترین حلالها می باشد. بنا بر این این ماده برای مصرف در لاکهای زود خشک شو، برای نرم نمودن سفت کننده های پنجه کفش (لایی کفش) و نیز در تولید صمغ های سلولوئيد از تیکه های فیلم به کار می رود. متیل استات اغلب در محلول های لاک برای کاهش ویسکوزیته به کار می رود. متیل استات همچنین در صنعت عطر سازی و در تهیه رنگینه های آلی (جوهرها) مصرف می شود.

بوتیل استات

خواص:

بوتیل استات مایعی خنثی، بی رنگ با بویی مشخص می باشد. با حلالهای آلی قابل امتزاج است. قابلیت حل بوتیل استات نوع ۱ در ℃20 ، 0.7٪ وزنی می باشد و قابلیت حل بوتیل استات 85٪ در آب در حدود 1٪ است. در همان دما بوتیل استات 1.4٪ وزنی آب جذب می کند و بوتیل استات 85٪ تا 2.1٪ وزنی آب را جذب می کند. آزئوتروپ بوتیل استات با آب در ℃90.2 می جوشد و دارای 28.7٪ آب می باشد. یک آزيوتروپ از بوتیل استات، بوتانول و آب (37.3+35.3٪+27.4٪ ) در ℃89.4 می جوشد.

قدرت حلال:

بوتیل استات حلالی برای نیترو سلولز، سلولز اترها، سلولوئید، لاستیک کلردار شده، موویلیت (پلی ونیل استات) ، پلی ونیل کلرید، هوستافلکس M131 و M133 (وینیل استات/ وینیل کلرید/ دی کربوکسیلیک اسید- کوپلیمر) پلی استایرن (درجه لاکی) ، پلی آکریلاتها، بیشتر رزینهای خنثی، نرم کننده ها ، چربی ها و روغنها می باشد

کاربردها:

بوتیل استات به خاطر قدرت حلال بالا ظرفیت رقیق سازی زیاد یکی از مهمترین حلالهای با فراریت متوسط می باشد (به خصوص وقتی که با الکلها مخلوط شود) سرعت مناسب تبخیر و مقاومت به تیرگی که آن در لاکهای خشک شونده نشان میدهد، ممکن می سازد که با تمام شرایط مربوط به زمان خشک شدن ، جریان و پایداری در مقابل رطوبت در طی مصرف لاکها با انتخاب یک نسبت مناسب از بوتیل استات مطابقت کند. بوتیل استات معمولا به صورت مخلوط با بوتانول مصرف می شود. بوتیل استات 85٪ دارای 15٪ بوتانول نرمال است، اما دلیل نامرغوب بودن آن نسبت به محصول خالص نمی شود. بنابر این آن به ویژه برای تولید لاکها مناسب است به شرطی که بوتانول نرمال موجود اثر معکوسی نداشته باشد (مثلا مانند اثری که در مورد لاکهای پلی ارتان صورت می گیرد).

بوتیل استات همچنین به مقدار زیادی در لاکهای مرکب مصرف دارد و می توان آن را برای پراکنده کردن جز ایزوسیانات در لاکهای پلی اورتان مصرف کرد. بوتیل استات را می توان در تولید اسانسها، عطرها، لکه برها و کاغذ با لایه رنگی مصرف کرد، زیرا دارای بوی مطبوع ، فراریت مناسب و قدرت حلال خوب می باشد.

وایت اسپریت

حلال های نفتی یا وایت اسپریت ها عمدتا محصولات گروه AW هستند که به عنوان حلال، رقیق کننده ، شستشو دهنده، حامل مواد افزودنی و مواد اولیه در بسیاری از صنایع نظیر رنگ-رزین، لاک سازی، چسب سازی، تینر سازی، سیم سازی، واکس و پولیشف چرم سازی و مرکب سازی کاربرد دارد.

در صنعت از وایت اسپیریت به عنوان تمیزکننده و چربی گیر قطعات و ابزار ماشین آلات استفاده می شود. این حلال به خصوص ویژگی های منحصر به فردی در زمینه ی تمیز کردن سطح فلزات از روغن ها، گریس، کربن و دیگر مواد دارد. همچنین هنرمندان نقاش از این حلال به عنوان جایگزینی برای تربانتین استفاده می کنند چرا که کمتر قابل اشتعال و کمتر سمی است. نوع خاصی از وایت اسپیریت که به وایت اسپیریت بی بو معروف است در واقع وایت اسپریتی است که مورد پالایش بیشتری قرار گرفته است تا اجزا سمی آروماتیک آن جدا شوند. این حلال برای مواردی مانند نقاشی رنگ روغن که انسان در تماس مستقیم با حلال قرار دارد توصیه می شود. از وایت اسپیریت همچنین در صنعت عکاسی نیز استفاده می شود.

وایت اسپیریت (CAS 64475-85-0) به خصوص توانایی ویژه ای در حل کردن رنگ ها روغنی در خود دارد. معمولا از نام STODDARD SOLVENT (CAS 8052-41-3) یا mineral spirits هم برای وایت اسپیریت استفاده می کنند.. نقطه ی ذوب این حلال منفی 40 درجه ی سانتی گراد و نقطه ی جوش آن بین 150 تا 200 درجه ی سانتی گراد است. همچنین چگالی این حلال در دمای 20 درجه ی سانتی گراد معادل 0.78 گرم بر میلی لیتر است. وایت اسپیرت که به عنوان یک حلال آلی شناخته می شود به طور گسترده در نقاشی و دکوارسیون کاربرد دارد. ترکیب رایج برای وایت اسپریت معمولا بیش از 65 درصد از هیدروکربن C10 و یا هیدروکربن های با تعداد کربن های بیشتر دارد. این حلال معمولا به عنوان حلال تمیز کننده، حلال برای استخراج و حلال به عنوان چربی گیر کاربرد دارد و در محصولات متنوعی مانند رنگ ها، حفاظت از چوب، آسفالت، جلا دهنده ها، لاک ها و آئروسل ها دارد. در اروپای غربی حدود 60 درصد از مصرف این ماده صرف تولید رنگ ها، لاک ها و جلا دهنده ها می شود. وایت اسپریت رایج ترین حلال صنعتی در صنعت رنگ محسوب می شود.

تینر فوری (10000 معمولی، 10000 سوپر، 8000، 20000، تینرهای شستشو و تخصصی)

تینر  به مجموع چندحلال که باهم مخلوط می شوند گفته می شود.در واقع تحت الفظی آن رقیق کننده است. تینر براساس نوع رنگ انتخاب می شود .حلال مناسبی که بتواند رنگ غلیظ را به حالت آماده به مصرف درآورد و برای رنگهای مختلف براساس رزین استفاده شده در رنگ متفاوت می باشد.

– تینر برای رنگهای پایه آبی( پلاستیک و آکریلیک) آب است یعنی این رنگ ها را با آب رقیق می کنند.

– برای رنگهای براساس رزین های روغنی (آلکید رزین ها) تینر روغنی است.(Thinner Synthetic)

– برای رنگهایی که براساس رزین نیتروسلولز ساخته شده اند که به اصطلاح در ایران رنگهای فوری گفته می شوند تینرهای فوری هستند.(Thinner Nitro cellulose )

– برای رنگهای اپوکسی: تینر اپوکسی

– رنگهای کوره ای: تینر کوره ای

– رنگهای پلی اورتان: تینر پلی اورتان( P.U Thinner ) و ….

یعنی در انتخاب تینر برای هر رنگ باید دقت شود که رنگ موردنظر از چه گروهی از رنگهاست و این اولین قدم است در قدم های بعدی باید انتظارات کاربر از تینر تامین شود شامل :

سرعت خشک شدن: سرعتی(زمانی) که کاربر می خواهد رنگ خشک شود این مورد معمولاً به تبخیر تینر از سطح بستگی دارد.

صافی سطح: معمولاً تینر مناسب باعث می گردد که بعد از استعمال سطح صاف و یکنواختی داشته باشیم.

چسبندگی مناسب: قدرت تینر در حل کردن خود رنگ و رنگ زیرین در چسبندگی رنگ تاثیر می گذارد.

براقیت رنگ: حل کنندگی مناسب رنگ توسط رزین در براقیت نهایی فیلم رنگ بعد از خشک شدن تاثیر می گذارد.

چنانچه توضیح داده شد تینر فوری ( این اصطلاح در ایران کاربرد دارد ) در اصل تینرهای سلولوزیک هستند یعنی برای رنگ های براساس نیتروسلولز کاربرد دارند.این تینرها نقش مهمی در کیفیت کار دارند.

چنانچه گفته شد تینرهای فوری همگی قابل استفاده در رنگ و کیلر فوری هستند ولی نسبت به سلیقه مشتری و نوع رنگی که می خواهد استعمال نماید متفاوت انتخاب می شوند.

تینرهای فوری از حلال های اصلی، حلال های کمکی و رقیق کننده ها تشکیل یافته اند .حلال های اصلی حلال هایی هستند که نیتروسلولوز را به تنهایی حل می کنند مانند استرها .حلال های کمکی حلال هایی هستند که به تنهایی نیتروسلولز را حل نمی کنند ولی وجود آنها باعث کمک و تسریع در حل کنندگی حلال های اصلی می شود.حلال های رقیق کننده بنا به نیاز و فرمول اضافه می شوند.

اختلاف تینرهای فوری در فرمولاسیون و قیمت آنهاست ، هر تینری که حلال اصلی بیشتری داشته باشد، حلال قوی تری بوده و خواص بهتری دارد و طبیعتاً در بین تینرهایی با کد بالاتر قرار می گیرد و قیمت بالاتری خواهد داشت ولی تینرهایی که ارزان تر هستند خواص سلولی تینر فوری را دارند و در حد خودشان باید انتظار داشت.

روغن موتور

همان طور که از اسم روغن موتور پیدا است ، مایعی می باشد که برای روان کردن موتور خودرو از آن استفاده می شود . روغن موتور از ترکیب روغن های پایه و ترکیبات دیگری به نام  ادتیو  حاصل می شود . روغن پایه را به عنوان پایه ای برای روانکاری به حساب می آورند . این روغن چه از منظر حجمی و چه از نظر وزنی جز اصلی برای یک روانکار است اما این روغن به تنهایی توانایی انجام روان سازی قطعات متحرک موتور خودرو را ندارد و علاوه بر این باید از افزودنی هایی استفاده شود که علاوه بر روان سازی به کاهش حرارت و اصطحکاک و در خود حل کردن ذراتی که به صورت معلق بعد از احتراق در موتور خودرو به وجود می آید ، کمک کند . روغن موتور ترکیبی از روغن های پایه و ادتیوها یا افزودنی ها هستند که باعث بهبود عملکرد و راندمان موتور خودرو در دماهای مختلف می شوند . معمولا تولید کنندگان روغن موتور از مواد دیگری نیز که با نام مکمل از آن ها یاد می شود برای بهبود عملکرد در محصولات خود استفاده می کنند . که بسته به نوع موتور انواع آن متفاوت است . مکمل ها ترکیبات شیمایی هستند که باعث افزایش قدرت روانکاری روغن موتور در کل سیستم (موتور) می شوند . مکمل علاوه بر بهبود قدرت روان کاری از اکسید شدن ، کاهش حجم و تشکیل رسوب در موتور جلوگیری می کند . علاوه بر این وظیفه محافظت در برابر زنگ زدگی و خوردگی بین اجزای مکانیکی را نیز عهده دار می باشد . مکمل ها به کاهش مصرف سوخت و گاز های آلاینده خروجی از اگزوز می انجامد . با توجه به ویژگی های ذکر شده لزوم استفاده از مکمل در بهبود عملکرد موتور با احتراق داخلی امری الزامیست .

مواد تشکیل دهنده روغن موتور :

روغن موتور از دو جز ؛ روغن پایه و ادتیو ( مواد افزودنی‌ ها ) تشکیل شده اند .  روغن پایه موجب می‌شود که روغن موتور ، روانکاری قسمت ‌های متحرک را انجام دهد و اصطکاک کاهش یابد . ولی از آنجایی‌‌ که روغن به تنهایی برای حفاظت موتور کافی نمی ‌باشد ، از مواد دیگری به منظور جلوگیری از خراب شدن روغن پایه تحت شرایط دمایی موتور و هم چنین حفاظت بیشتر موتور استفاده می‌شود که به آن افزودنی می گویند . افزودنی ‌ها که در فرمولاسیون روغن موتور شرکت می‌کنند ، عبارتند از :

ادتیوهای پاک‌کننده : برای پاکیزه نگه داشتن موتور استفاده می‌شود ، چون آلودگی‌ های مختلف را در حالت معلق نگه می‌دارد و مانع از نشستن آن ها بر روی قطعات موتور می‌شود .

بازدارنده ‌های خوردگی و زنگ‌زدگی : موتور را از آب و اسید های تشکیل شده محافظت می ‌نماید .

آنتی اکسیدان ‌ها : از اکسیداسیون روغن و درنهایت تشکیل لجن جلوگیری می‌ نماید .

مواد ضد سایش : یک فیلم روی سطح فلز تشکیل می‌دهند تا از برخورد فلز با فلز جلوگیری نمایند .

اصلاح‌کننده‌های ویسکوزیته : به جریان روغن موتور کمک می‌کند .

کاربرد های روغن موتور:

از جمله کاربردهای رو غن موتور می توان به کاهش ساییدگی و خوردگی قطعات مختلف داخل موتور خودرو ها از طریق تشکیل فیلم روغنی اشاره کرد . هر چقدر که ضخامت این فیلم بیشتر باشد ساییدگی کمتری برای قطعات موتور خودرو به وجود می آید . همین طور کاربرد دیگر روغن موتور کاهش زنگ زدگی قطعات فلزی و جلو گیری از خوردگی آن ها به دلیل واکنش های شیمیایی داخل موتور خودرو می باشد .

روغن موتور علاوه بر تمامی کاربردهای ذکر شده ، نقش واسطه بین موتور و سیستم خنک کننده خودرو را بازی می کنند . به دلیل اینکه این روغن ها وظیفه انتقال حرارت را در موتور دارند به سیستم خنک کننده در خارج ساختن قسمتی از حرارت های ایجاد شده داخل موتور نیز کمک شایانی می کنند .

روغن موتور در اثر حرارت بخار می کند و در مجاورت هوا و در اثر تماس مستقیم شعله آتش مشتعل می شود و پس از آن سریع خاموش می شود که این موضوع نقطه اشتعال آن را مشخص می کند  که اگر بالا باشد بهتر است .

سرعت حرکت روغن در موتور خودرو که همان ویسکوزیته نامیده می شود ، مقاومت اصطکاکی روغن موتور در برابر لغزیدن لایه ها زمانی که تحت تنش برشی قرار می گیرند را نشان می دهد . ویسکوزیته روغن موتور به دمای محیط بستگی دارد . هر چقدر ویسکوزیته روغن موتور بالاتر باشد محافظت از موتور خودرو و نرم کار کردن آن بیشتر می شود البته باید در نظر گرفت که از زمانی که استارت خودرو زده می شود همین موضوع باعث می شود که وقت بیشتری برای گردش روغن در تمامی اجزای موتور صرف می شود .

انواع روغن موتور:

یکی از مباحث مهم در تنوع روغن موتور مبحث گرید است . روغن موتور برای اینکه روانکاری خوبی انجام دهد باید توانایی تشکیل فیلم را تحت شرایط دمایی مختلف دارا باشد . انتخاب صحیح گرید روغن موتور باتوجه به دمای محیط محل جغرافیایی ، حائز اهمیت است . روغن‌ موتور از لحاظ گرید یا درجه به دو دسته تقسیم می‌شود:

۱) روغن مونو گرید : روغنی است که توانایی کار کردن در دمای بالا یا پایین را دارد .

۲)روغن مالتی گرید : این روغن‌ها که به چهار فصل معروف می‌باشند، توانایی کارکرد در دمای بالا و پایین را توامان دارا هستند .

روغن موتور ها بر اساس سه شاخصه دیگر نیز دسته بندی می شوند که به ترتیب عبارتند از:

۱)شاخصAPI : بر اساس حروف الفبای انگلیسی SJ/SL/SM/SN است و نشان دهنده سطح کیفیت و تکنولوژی ساخت روغن می باشد که توسط انجمن های آمریکایی اعطا می شود و هر چه حروف صعودی تر باشد نشان از تکنولوژی بالای ساخت روغن موتور دارد آخرین تکنولوژی موجود SN می باشد که از سال  ۲۰۱۱ به بعد تدوین شده و مورد استفاده قرار می گیرد . لذا خودرو سازها بر اساس ویژگی های خودرو یکی از این سطوح تکنولوژی ها را بعنوان روغن مناسب ذکر میکنند که معمولا آخرین تکنولوژی موجود تهیه شده می باشد. با گذر زمان و به روز شدن تکنولوژی های تولید روغن می توان جهت افزایش پایداری کیفیت روغن و بهبود مصرف سوخت از تکنولوژی های بالاتر استفاده نمود . توصیه می‌کنیم با توجه به اهمیت فرآیند روانکاری در موتور به هیچ عنوان از روغن های با شاخص API کم تر استفاده نکنید زیرا باعث کاهش عملکرد مطلوب موتور شده و به مرور زمان به قطعات مهم داخل موتور آسیب وارد می‌کند .

۲)شاخص پایه روغن : در سه مدل مینرال ، نیمه سنتتیک و تمام سنتتیک می باشد . مینرال روغنی است که به طور مستقیم از نفت خام به دست می‌آید . قدیم الایام از این روغن استفاده می‌شد . به مرور زمان و با پیشرفت در فناوری تبدیل نفت خام به روغن ، فرآیند تولید روغن موتور دچار تغییر و تحول شد و روغن های با تکنولوژی نیمه سنتتیک و تمام سنتتیک تولید گردید .

فرق این روغن ها در میزان تصفیه شدن روغن موتور و عملکرد آن ها در بازه های دمایی مختلف می‌ باشد . روغن‌ های سينتتيك به‌طور مستقیم از نفت خام حاصل نمی‌شوند بلکه ممکن است از سایر انواع هیدرو کربن‌ ها برای ساخت آن‌ها استفاده شود و پروسه فرآوری آن ‌ها نیز به‌ طور کامل متفاوت است . روغن نیمه سنتتیک از مواد افزودنی و نا خالصی کم تری نسبت به روغن مینرال برخوردار است و عملکرد خوبی در داخل موتور دارد اما روغن موتور تمام سنتتیک به صورت کامل تصفیه شده و از هیچ گونه نا خالصی در تهیه آن ها استفاده نشده است . مزیت اصلی روغن موتور سنتتیک روانکاری خوب آن است که سایش موتور را در زمان های طولانی کاهش می دهد .

۳)شاخص SAE : بیانگر گرانروی و لزجت روغن موتور در بازه های دمایی مختلف می باشد که با توجه به شرایط روانکاری موتور خودرو توسط خودرو ساز تعیین می گردد . رعایت این استاندارد به کارکرد نرم تر موتور خودرو کمک می کند . به عنوان مثال در این شاخص ( ۵۰ -W 20  ) بدین معنی می باشد که : ۲۰ نشان ‌دهنده ویسکوزیته روغن در دمای پایین  و ۵۰ ویسکوزیته در دمای بالا است و w مخفف ( winter ) به معنای زمستان می باشد که بیان گر عملکرد آن در هوای سرد است .

اکتان بوستر

اکتان بوستر همان طور که از نامش پیداست، عدد اکتان بنزین شما را افزایش می‌دهد. این افزایش عدد اکتان موجب بالا رفتن کیفیت بنزین و رسیدن به زمان مناسب برای احتراق بنزین در سیلندر می‌شود.

اکتان بوستر یکی از مکمل‌ها یا Additive ها و رایج‌ترین آنهاست چراکه مصارف زیادی دارد و می‌توان از آن برای هر خودرویی و هر بنزینی استفاده کرد. البته اکتان بوستر موارد مصرف متفاوتی دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

انواع اکتان بوستر

اکتان بوستر معمولا به دو دلیل مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی برای جبران کیفیت پایین بنزین و دوم برای مصارف مسابقه‌ای.

کاربرد اول آن یعنی جبران کیفیت پایین بنزین واضح است چراکه همان طور که در بالا اشاره کردیم، پایین بودن کیفیت بنزین به معنای عمل کردن نامناسب موتور خودروهای بنزینی و در نتیجه ناک زدن موتور می‌شود. برای جبران این کیفیت پایین بنزین، می‌توان از اکتان بوستر استفاده کرد تا موتور خودرو شما عملکرد ایده‌آل خود را حفظ کند.

استفاده از اکتان بوستر برای مصارف مسابقه‌ای هم دلیل مشخصی دارد. موتور خودروهای مسابقه‌ای تراکم بالاتری دارد و نیاز است که از بنزین با اکتان بالاتری برای آنها استفاده شود. به این ترتیب از اکتان بوسترهای قدرتمند برای این خودروها استفاده می‌شود تا موتور عملکرد مناسب خود را حفظ نماید.

عدد اکتان بنزین و اکتان بوستر با معیارهای مختلفی سنجیده می‌شود. مهم‌ترین این معیارها RON، MON و AKI هستند که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.

RON

RON مخفف عبارت Research Octane Number به معنی عدد اکتان تحقیقاتی است. این عدد با استفاده از بنزین در یک موتور آزمایشی با نسبت تراکم متغیر و مقایسه نتایج با ایزو اکتان و هپتان به دست می‌آید.

MON

MON یا Motor Octane Number به معنی عدد اکتان موتور است. در حالی که عدد RON در دور موتور 600 دور بر دقیقه به دست می‌آید، برای رسیدن به عدد MON، موتور در دور 900 دور در دقیقه کار می‌کند. برای این روش هم از همان موتور استفاده می‌شود با این تفاوت که ترکیب هوا و سوخت از قبل به حرارت رسیده، سرعت موتور بالاتر است و زمان بندی احتراق متغیر است.

معمولا عدد MON به دست آمده در حدود 8 تا 12 واحد در مقایسه با RON پایین‌تر است اما ارتباط مستقیمی بین این دو واحد وجود ندارد.

AKI

AKI یا Anti-Knock Index با استفاده از فرمول R+M/2 به دست می‌آید و به عبارتی متوسط عدد RON و MON است.

در کشورهای اروپایی، پاکستان ، استرالیا، نیوزیلند، ایران و چند کشور دیگر عدد RON بر روی پمپ بنزین درج می‌شود. آمریکا، کانادا، برزیل و چند کشور دیگر AKI را مد نظر قرار می‌دهند که گاهی با نام PON هم شناخته می‌شود.

تفاوت RON، MON و AKI

به دلیل تفاوت 8 تا 12 واحدی بین RON و MON، عدد AKI هم در آمریکا و کانداد استفاده می‌شود، حدود 4 تا 6 واحد کمتر از واحدی است که برای بنزین مشابه در سایر کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

استن

خواص:

استن مایعی روشن، بی رنگ، خنثی و بسیار فرار می باشد. این حلال دارای بوی مشخصی است و به آسانی مشتعل می شود. استن با حلال های آلی و آب در تمام نسبتها مخلوط می شود.

قدرت حلال:

استن حلال عالی برای رزینهای نیتروسلولز، سلولوئید، سلولز استات، سلولز اترها، سلولز استوبو تیراتها، لاستیک کلره، اکثر رزینهای طبیعی، موویلیت (پلی وینیل استات)، پلی وینیل کلرید کلردار شده (از نوع لاکی) هوستافلکس M131 و M133 (وینیل کلرید/ وینیل استات/ دی کربوکسیلیک- اسید کوپلیمر)‌، اورزین B (کاربامات رزین) ، پلی اکریلاتها، رزینهای آلکید، نروولاکها و تعدادی از رزینهای مصنوعی دیگر می باشد. آن همچنین حلال خوبی برای چربیها، روغنها و نرم کننده های معمول می باشد.

کاربردها:

استن حلال بسیار فرار و ماده افزودنی با ارزشی برای لاکهای بر پایه نیتروسلولز، سلولزها و اترها می باشد، زیرا دارای قدرت حلال عالی است. این خاصیت همچنین برای بسیار طبیعی و روغنها خیلی با ارزش می باشد. استن به ویژه برای تهیه لاکهای سریع خشک شونده مناسب است، زیرا دارای فراریت بالا می باشد.

تذکرات:

مراقبتهای ویژه در کار با استن ضروری است، زیرا دارای نقطه اشتعال خود به خود پایین و فراریت زیاد می باشد، اگرچه در اغلب موارد استن از نظر فیزیولوژی حلالی بی ضرر می باشد، اما قرار گرفتن طولانی در هوایی که دارای غلظت زیاد استن می باشد، سبب سردرد و مریضی می شود. در موارد معینی این حالت می تواند ساعتها بعد از قرار گرفتن در معرض این ماده صورت گیرد. در هر حال تا کنون مسمومیت جدی گزارش نشده است.

 بوتیل گلیکول

فرمول شیمیایی بوتیل گلیکول:  C6H14O2

چگالی بوتیل گلیکول: 900 kg/m³
نقطه جوش بوتیل گلیکول: 171 درجه سانتی گراد

شکل ظاهری بوتیل گلایکول :بوتیل گلیکول ماده ای خنثی و بی رنگ با بوی نسبتا خوب و تقریبا غیر فرار است بوی شبیه به اتر دارد.بویل گلیکول نسبتا غیر فرار است.

بوتیل گلایکول کمی جاذب رطوبت، قابل اختلاط با آب،کتون ها، الکل ها، اترها ،  پارافین ها و هیدروکربن های آروماتیک در دمای اتاق است.

ماده ­ای با نقطه جوش بالا، فراریت پایین و بوی ملایم که به عنوان حلال و ماده­ ی آغازی برای سنتزها استفاده می­شود.کمک حلال عالی در سیستم های پوشش آبی(رنگهای پایه آب)، بیرنگ، جاذب الرطوبه پایین است. این محصول در دمای اتاق با آب و حلالهای آلی متداول قابل امتزاج است.

وزن مولکولی بوتی گلیکول  g/mol 2/118.و نقطه جوش ۷/۱۷۰ درجه سلسیوس و نقطه انجماد آن ۴/۷۰- درجه سلسیوس می­باشد.

بوتیل گلیکول در حضور  اکسیژن مثل سایر اترها پروکساید ایجاد می­‌کند.

کاربرد بوتیل گلیکول :

بوتیل گلیکول یک نوع حلال برای رنگ ها و پوشش سطحی است, و همچنین در تمیز کردن محصولات و جوهر بکار می رود.

به دلیل فراریت پایین بوتیل گلیکول برای تسریع زمان خشک شدن و گسترش سیالیت استفاده می‌­شود. مقدار کمی از بوتیل گلایکول قابلیت رنگرزی را افزایش می­‌دهد به عنوان مثال در رنگهای آلکید رزینی و نیز ویسکوزیته را کاهش می­دهد.

از بوتیل گلیکول به عنوان یک کمک منعقد کننده استفاده می‌شود.بوتیل گلایکول می­تواند به طور قابل توجه کمترین حرارت تشکیل فیلم (MFFT) را پایین بیاورد و جریان را در بسیاری از سیستمهای خشک کننده رنگ افزایش دهد.

بوتیل گلایکول تبخیر اجزاء فرار را افزایش می­دهد به عنوان مثال در کوره­ های مینایی در دمای بالا یا مادون قرمز خشک می‌­شود.

حلالی در جوهر چاپ برای رنگ چرم و… .

بوتیل گلیکول به عنوان ماده اولیه در پاک کننده­ های سطحی به عنوان مثال در پاک کردن گریس از سطح فلزات استفادده می‌شود.

بوتیل گلیکول به عنوان ماده اولیه در سیالات هیدرولیکی می‌باشد.

بوتیل گلیکول به عنوان ماده اولیه در حفاری و برش نفت(حلال قوی) استفاده میشود.

بوتیل گلیکول ماده اولیه در تهیه­ ی بوتیل گلایکول استات که یک حلال عالی است.

بوتیل گلیکول ماده اولیه در در تولید نرم کننده­ ها به عنوان مثال به وسیله واکنش با فتالیک اسید.

به دلیل وجود گروه‌های عاملی دو گانه در اکثر حلالهای آلی قطبی و غیر قطبی حل میگردد .

بوتیل گلیکول حلال رنگها و پوششهای سطحی است و توانایی حل کردن اغلب چربیها را دارد همچنین در فرمولاسیون رزینهای اکریلیک و فومهای آتش نشانی و … کاربرد دارد.